Laura- moja mała księżniczka

Imię Laura podobało mi się od zawsze. W przeciwieństwie do mojego własnego imienia - żałowałam, że nie mam na imię Laura. Za to mojej mamie zupełnie to imię nie leżało.

No, ale do bierzmowania wybiera się już samemu, więc zostałam Laurą. Szykując się do tego wydarzenia przeczytałam, że św. Laura poświeciła swoje życie aby ratować swoją Mamę. Bardzo mnie to urzekło, i imię dzięki temu zyskało jeszcze więcej w moich oczach.

Gdy dowiedziałam się o ciąży, od razu myślałam, że będzie to dziewczynka! Czasami miewa się takie "przeczucia", mimo, iż wszyscy wkoło mnie twierdzili, że wyglądam "na chłopca", a lekarz na 100% nie potwierdził płci przez ułożenie płodu. Ja wiedziałam że noszę pod sercem Laurę.

Jednak imię dla dziecka wybiera się we dwoje. Usiedliśmy więc z Mężem któregoś wieczoru i na kartkach spisywaliśmy swoje propozycje imion dla chłopca i dla dziewczynki. Jaka była moja radość, gdy okazało się, że jesteśmy zgodni, że Laura podoba się zarówno mi, jak i jemu.

Wybraliśmy więc Laura dla dziewczynki, a dla chłopca Konrad. Ale ja zwracałam się do "brzuszka" Lauruniu albo Laurko. Mąż zresztą też.

Na sali porodowej lekarz zapytał co ma być i jakie imię. Oczywiście gdy wyjmowali Maleństwo (rodziłam przez CC) zapomniałam o tym, że ma być dziewczynka z tego przejęcia i oczekiwania na płacz dziecka.

Gdy lekarz powiedział, że gratuluje córeczki byłam już pewna do końca, że mam swoją ukochaną Laurę-  najlepszą "Laurkę" jaka mogła mi się trafić.

Od tamtego czasu nawet moja Mama przekonała się do tego imienia.

Autorka: Mama Laury

Chcesz podzielić się własną historią?

Spisz swoją opowieść i wyślij na adres redakcji.

Opublikowana historia będzie inspiracją dla rodziców poszukujących imion dla swoich maluszków:)