Historia imion moich dzieci.... Helci i Frania

 "Maja, to głupie imię dla chłopca", powiedział mój ulubiony doktor od rodzenia dzieci, pokazując mi coś na usg. Nie mam pojęcia co mi pokazał, mogę się tylko domyślać, że był to ostateczny dowód na to, że pierworodny będzie jednak syn.

Rozpaczać z tego powodu nie rozpaczałam bo ani syna nie miałam ani córki, a chciałam jedno i drugie w kolejności dowolnej, ale tego dnia rozwiązał się jeden z kłopotów, czyli imię dla dziewczynki. Całą energie skupiliśmy na wyborze imienia dla naszego pierworodnego, władcę naszych przerażonych rodzicielskich serc.

No i mamy... Franciszka Józefa. :)

Gdy tylko pomyślałam o imieniu Franek, wiedziałam, że to właśnie to. Patrzyli na mnie dziwnie, bo i syn się narodził przed wysypem "staropolskim", ale nie odpuściłam.

Półtora roku później znowu byłam w ciąży. Zaplanowanej co do dnia, bo przecież córka mi była do kompletu potrzebna. Test ciążowy zrobiłam różowy, poprosiłam o założenie różowej karty ciąży i od pierwszej chwili zwracałam się do brzucha roboczo "Helenko".

Udało się. W imieniny Zofii dowiedziałam się, że zaklęcia podziałały i rzeczywiście będziemy mieli córeczkę. Po kilku miesiącach roboczego nazywania dziecka Helenką, zauważyłam, że mimo wielu propozycji imion, które się pojawiały, bo wszyscy myśleli, że ja z tą Helenką to żartuję, żadne imię nie pasowało mi tak jak to.

Próbowałam się przekonać do innych, ale się nie udało. Decyzję o imieniu podjęłam jak się okazało tuż po tym jak zrobiłam test ciążowy. Jakiś czas później, w paskudny listopadowy wieczór, zaraz po Święcie Zmarłych, pojawiła się w naszym życiu malutka Helena Michalina. (A ta Michalina to od meszku na plecach, bo jak niedźwiadek wyglądała.... taka Miśka mała :) )

Autorka: Marta, mama Helci i Frania

Chcesz podzielić się własną historią?

Spisz swoją opowieść i wyślij na adres redakcji.

Opublikowana historia będzie inspiracją dla rodziców poszukujących imion dla swoich maluszków:)