Matka, czyli kobieta na wieloletniej służbie. Tym razem nie tylko o blaskach macierzyństwa...

Nie ma wątpliwości, że macierzyństwo jest czymś niesamowitym i pięknym. Mając dzieci uczymy się empatii, troski, wyzbywamy egoizmu, nad własne JA i własne szczęście potrafimy postawić szczęście DZIECKA.

Być matką jest wspaniale, to ogromna radość i spełnienie. Ale każdy kij ma dwa końce. Także ta „funkcja społeczna” ma swoje ciemne strony.

Media kreują wizerunek matki jako szczęśliwej, zawsze uśmiechniętej kobiety, która ma na wszystko czas, jest zadbana, umalowana, ładnie ubrana, bez problemu łączy pracę z domem i w dodatku jest wypoczęta. Jej dziecko/dzieci są ślicznie ubrane i urocze, czyściutkie i zawsze uśmiechnięte. Prawda jednak bywa nieco inna.

Macierzyństwo to służba

Ktoś, kto nie ma dzieci nigdy do końca nie zrozumie tego stwierdzenia. Bycie mamą to praca przez całą dobę, 7 dni w tygodniu, bez prawa do urlopu czy złego samopoczucia. Ciągła odpowiedzialność za zdrowie, rozwój i wychowanie jest bardzo ciężkim wyzwaniem i obciążeniem. W dodatku trwa to przez wiele, wiele lat.

Jestem mamą. Nie bałam się i nie boję przyznać, że często nie wiedziałam, dlaczego moje dziecko płacze (przecież „każda mama wie co oznacza płacz jej niemowlaka..”)? Nie bałam się powiedzieć, że jestem zmęczona, poprosić mamę czy męża, by na chwilę zajęli się dzieckiem, bo musiałam chociaż na chwilę „wziąć urlop” od 24 godzinnej pracy. Mąż to rozumiał, mama też. Ale np. teściowa już nie.

Widziałam sporo koleżanek, które słaniały się na nogach, ale bały się przyznać, że mają dość. Za wszelką cenę chciały „służyć” dziecku bez przerwy, sprostać narzucanym przez społeczeństwo wizerunkom – matki polki, wstającej w nocy, karmiącej, piorącej, gotującej itd... A przecież media mówią jeszcze: mama musi być szczęśliwa, by szczęśliwe były dzieci! Musi znaleźć chwilę dla siebie... Problem tylko w tym, że czasami ciężko tą chwilę znaleźć.

Mamie też się należy!

Owszem, należy się przerwa! Czas na fryzjera lub kino bez wyrzutów sumienia. Na drobne przyjemności, bez poczucia, że zaniedbuje dzieci. Bo mama to dalej kobieta! Nie tylko „służąca”. Wielu naszych znajomych nie rozumie np., że zostawiamy (bardzo rzadko, jednak zdarza się) córkę dziadkom na noc, lub na 2 dni i idziemy gdzieś sami z mężem. Słyszałam głosy, że podrzucamy dziecko dla własnych przyjemności, że gdy ma się dzieci, to one są nieodłączną częścią życia. Zawsze. Raz na kilka miesięcy mąż zostaje z dzieckiem 1 lub 2 dni, a ja jadę gdzieś sama i odwrotnie. Są to sporadyczne sytuacje, jednak potrzebne. Osobiście nie widzę, by mojemu dziecku z tych powodów działa się krzywda. Lubi od czasu do czasu zostać z dziadkami. Wie, że rodzice wrócą. Jest zadowolona. My też.

Bycie mamą to najpiękniejsza „rzecz”, jaka mnie w życiu spotkała. To jest nieopisany, niewyobrażalny stan, w którym kryje się coś niezrozumiałego, niepojętego. Jestem szczęśliwą matką. Ale wiem, że to nie jest droga usłana różami. Macierzyństwo ma też swoje cienie, o których warto pamiętać i zdawać sobie z nich sprawę. Mam wrażenie, że nasz współczesny świat nie docenia matek i ich roli. Matka jest wpisana w model rodziny, bierze na swoje barki najgorszą robotę dzień w dzień, bez wytchnienia. Służy dziecku co dzień i co noc. I pewnie żadna z nas tej „służby” nie zamieniłaby na nic innego.

Pamiętajmy tylko, że oprócz dziecięcego świata istnieje też nasz świat – świat kobiet, a nie tylko matek.

Ania, mama Jagody