Jaś - imię, które dodało mi niesamowitą otuchę

Mój Syn, którego już za dwa i pół miesiąca przywitam na świecie, to będzie Jan.

Od zawsze wiedziałam, że jeśli będę miała synka, to będzie... Piotruś. Dlaczego? Bo ja miałam być takim Piotrusiem. Z rodzinnych opowieści wiem, że Rodzicom marzył się pierworodny syn - poważny, odpowiedzialny Piotr.

No cóż, a tymczasem zdarzyłam się ja - roztrzepana, emocjonalna, grymasząca Agnisia. Druga ciąża Mamy i znowu powtórka z rozrywki - kolejna córeczka...

A jak sama zaszłam w ciążę i wiedziałam od początku, że będę miała Synka - postanowiłam odgrzebać "Piotrusiowy pamiętnik" i sprawić radość Dziadkom. Piotr, Piotrek, Piotruś, Pierre (j'adore francais)... No dobrze, a skąd Jan?

Miał być Piotruś, koniec, kropka - ale życie czasami zmienia plany. Prawie całą ciążę czułam się doskonale - aktywna prywatnie i zawodowo, pełna energii, zapału i pomysłów. Wyglądałam również kwitnąco - wszyscy zachwycali się moim błogosławionym stanem.

A potem nagle, z dnia na dzień wszystko się posypało, jak w jakimś koszmarze. Ból w nodze, szpital, diagnoza - rozległa zakrzepica, a dodatkowo - cukrzyca ciążowa. W szpitalu uszła ze mnie cała życiowa energia, przyszło przygnębienie, marazm, wręcz depresja.

A mój kochany Mąż, jak mnie zobaczył w szpitalu taką smutniutką, bladziutką, zapłakaną, bardzo się rozczulił i tylko wyszeptał "Biedna Żoncia i biedny Jasiu - musicie wziąć się w garść...". No i tak zostało - w garść się wzięłam i po chwilach załamania przyszła chęć walki o zdrowie własne i Synka.

Miał być Piotruś, od początku Piotruś - nawet nie od USG w 20 tyg. ciąży, tylko już od testu ciążowego, bo ja już wtedy WIEDZIAŁAM, że to Syn. Miał być Piotruś, będzie Jaś.

Jan, Janek, Jaśko. Bo te słowa skierowane do "Jasia" dodały mi niesamowitej otuchy...

Autorka: Agnieszka Czerwińska

Chcesz podzielić się własną historią?

Spisz swoją opowieść i wyślij na adres redakcji.

Opublikowana historia będzie inspiracją dla rodziców poszukujących imion dla swoich maluszków:)