Mikołaj - kreatywny jak Kopernik

Moje dzieciątko bardzo długo nie chciało ujawnić swojej płci. Byłam pewna, że dowiem się kto jest moim małym pasażerem już podczas pierwszego USG genetycznego, ale tak się nie stało. Maleństwo postanowiło usadowić się na pupie, a pępowinę zgrabnie przełożyło pomiędzy nóżkami.

Podczas kolejnych badań nadal pozycja nie pozwalała stwierdzić płci. W końcu jednak udało się i pani doktor z dużą pewnością stwierdziła, że to będzie syn :) Radości męża nie było końca, ale... mieliśmy wybrane imiona tylko dla dziewczynki (Hanna, Helena lub Emma - tu trwały negocjacje ;)).

Nie chcieliśmy "uczcić" imiennikiem nikogo z bliskiej rodziny, nie chcieliśmy dać dziecku imienia niespotykanego, ani też zupełnie pospolitego. Bardzo długo zastanawialiśmy się jak nazwać naszego potomka.

Przypomniałam sobie nagle, że już kiedyś stanęłam przed imiennym dylematem! Moja mama zaszła w ciążę, kiedy ja miałam kilkanaście lat. To było dla mnie ogromne zaskoczenie i szok! Rodzice aby oswoić mnie z faktem zakończenia mojej kariery jedynaczki postanowili pozwolić mi nadać bratu imię.

Szybko zdecydowałam, że na pierwsze będzie Bartłomiej - od imienia portugalskiego odkrywcy Bartolomeu Dias'a (Bartek jest teraz fantastycznym chłopcem i kocha odkrywać świat :)) Na drugie imię zaproponowałam Mikołaj - ukochany święty wszystkich dzieci, imię greckie, które pięknie brzmi w każdym języku.

Poczułam, że to właśnie imię będzie idealne dla mojego syna. By był kreatywny jak Kopernik, elokwentny jak Rej i Gogol, przystojny jak Cage!

Nie... najważniejsze, by potrafił być sobą :) Ale z pięknym imieniem, to o wiele łatwiejsze...

Autorka: Martyna

Chcesz podzielić się własną historią?

Spisz swoją opowieść i wyślij na adres redakcji.

Opublikowana historia będzie inspiracją dla rodziców poszukujących imion dla swoich maluszków:)