Lucjan i Marcin. Trudny wybór imienia

Przy pierwszym synku od samego początku w sondażach wygrywało imię Marcin. Bo wszystkie Marciny (jakie znam) to fajne chłopaki.

Przy drugiej ciąży dylemat był większy. Przede wszystkim byliśmy święcie przekonani, że będzie dziewczynka. A co do imienia dziewczynki byliśmy zgodni - Zosia. Jednak dzień przed usg na którym mieliśmy się dowiedzieć o płci coś mnie tknęło, że to będzie chłopak. A my przecież nie mamy nawet propozycji.

Mąż chciał Franka, ale ustaliliśmy, że nasze dzieci nie będą miały imion po dziadkach i pradziadkach. Krzysiu w rodzinie już jest. Grzegorz mnie się źle kojarzył. Filip też już zaklepany. Leonów wokoło całkiem sporo. Mieszko- "no coś ty zwariowała chcesz żeby miał paskudną żonę".

Pierworodny upierał się przy Marcinie 2 lub Marku. Marek jednak brzmi twardo. A Wojtek odpada bo nie ma A w imieniu, ale lepiej się żyje chłopakowi gdy to A posiada. Od tego wszystkiego szło zwariować. Albo imię za nowoczesne, albo za archaiczne.

W końcu powiedziałam: DOŚĆ! Ty dajesz nazwisko ja imię! Gdy miałam 11 lat dostałam od wujka przezwisko Lucia. W bajce "Szmacianki Gałganki" była taka jedna czarna i wiecznie rozczochrana Lucia. A ja taka do niej podobna byłam. Luci w ciąży się ubzdurało, że fajnie byłoby mieć małego sobowtóra Lucka. I tak zaczęłam szukać imion męskich, które można zdrabniać Lucek. Znalazłam dwa: Lucjan i Lucjusz. I gdy tak sobie o nich czytałam to w telewizji pojawił się z kabaret Neo-Nówka ze skeczem Niebo. I tak został Lucjan.

Dziadkowie długo nie mogli się pogodzić z naszym wyborem - bo pragnę zaznaczyć, że mąż ochoczo przystał na moją propozycję. A nasz Lucjan Lucek Lucuś jest prawdziwym diabełkiem. Charakter dostosował do imienia?

Autorka: Lucia mama Lucka i Marcina

Chcesz podzielić się własną historią?

Spisz swoją opowieść i wyślij na adres redakcji.

Opublikowana historia będzie inspiracją dla rodziców poszukujących imion dla swoich maluszków:)