Kiedy najlepiej zacząć starać się o drugie dziecko i jak wytłumaczyć maluszkowi, że będzie miał rodzeństwo?

Wielu rodziców posiadających jedno dziecko pytanie „kiedy jest ten najlepszy czas, by postarać się o rodzeństwo dla malucha?”.

Odpowiedź nigdy nie będzie jednoznaczna. Dla niektórych optymalna różnica to 2-3 lata. Są również tacy rodzice, którzy preferują minimalną różnicę wieku. W skrajnych przypadkach różnica ta wynosi od 10 do 12 miesięcy, co nieraz sprawia, że rodzeństwo urodzone jest w tym samym roku kalendarzowym.

Wielu rodziców decyduje się na kolejne dziecko po kilku a czasem nawet kilkunastu latach. Ale kiedy już podjęta przez nas decyzja stanie się faktem rodzi się pytanie – kiedy i w jakiej formie poinformować o tym starsze dziecko?

Zawsze byliśmy zwolennikami tej maksymalnie 2 letniej przerwy. Zarówno mi jak i mężowi wydawało się, że jakoś na początku przemęczy się mając dwa maluchy w domu ale za to później będzie już tylko lepiej. Dzieci będą się razem „chować”, będą ze sobą bardzo zżyte.

Życie zweryfikowało nasze plany, ponieważ ciążę, która „wpisywała” się w naszą wizję rodziny, poroniłam. W kolejną zaszłam gdy starsza córka miała ponad 3,5 roku. Była już w miarę samodzielna, chodziła do przedszkola, miała kontakt z rówieśnikami ale… przez ten czas przyzwyczaiła się już do bycia JEDYNYM dzieckiem w domu.

Stanęliśmy więc przed nie lada wyzwanie – a mianowicie jak poinformować pierworodną, że za kilka miesięcy w domu pojawi się ktoś jeszcze. Postanowiliśmy, że nie będę czekać aż brzuszek stanie się widoczny.

Po 3 miesiącu, kiedy ryzyko utraty ciąży zmalało, wzięłam córeczkę na kolana i po prostu powiedziałam jej, że w moim brzuszku mieszka teraz mały dzidziuś, który urodzi się za kilka miesięcy. Córka chciała koniecznie wiedzieć kiedy to będzie. No i jak tu wytłumaczyć przedszkolakowi konieczność czekania aż 6 miesięcy!

Ponieważ termin porodu ustalony był na 5 stycznia postanowiłam odnieść się do Świąt Bożego Narodzenia, św. Mikołaja i oczekiwania na prezent. Córeczka zaczęła więc od lipca bacznie wyglądać oznak Świat – padającego śniegu i choinki ;)

Ku naszej uciesze wieść o byciu starszą siostrą przyjęła nader entuzjastycznie. Pochwaliła się całej rodzinie, sąsiadom, w przedszkolu a nawet każdej napotkanej osobie (wprawiając mnie tym czasem w zakłopotanie). Wspólnie chodziłyśmy na zakupy kompletując wyprawkę dla dzidziusia. Pozwalałam jej zawsze wybierać by czuła się zaangażowana i pomocna.

Kiedy brzuszek był już duży przychodziła tulić się do niego i porozmawiać z dzidziusiem. Kiedy nadszedł dzień porodu i w ramionach tuliłam już maleństwo, zadzwoniłam do córeczki ze słowami „Masz siostrzyczkę! Jest taka piękna jak ty!”.

Po 3 godzinach siostry się spotkały po raz pierwszy. Na początku było wielkie zdziwienie, później radość a później to już wielka miłość. Nie powiem, na początku ciężko się było córce przyzwyczaić, że w domu zamieszkał KTOŚ jeszcze. Przez dwa tygodnie bywała humorzasta, płaczliwa. Poświęcaliśmy jej przez ten czas maksimum naszej uwagi. Powoli angażowaliśmy ją w drobną pomoc w opiece nad młodszą siostrą. I tak z czasem, tydzień po tygodniu córka zaakceptowała fakt bycia starszą siostrą.

Dziś po ponad 6 miesiącach wiedzę, że różnica wieku ponad 4 lat to dobra różnica. Starsza córka pomaga, zabawia siostrę, śpiewa jej, a młodsza patrzy w nią jak w obrazek.

Katarzyna Sawicka