Historia imienia - Julia

To będzie historia krótka, ale niesamowita,

w której tajemnica imienia zostanie odkryta.

Żadnych problemów z tym ważnym wyborem nie było,

więc okres ciążowy wspominamy bardzo miło.

Były tylko rozważane opcje dwie, które ucieszyły odrazu mnie

Rodzice obowiązkiem nadania imienia się podzielili

i zasady proste w dniu radosnej nowiny ustalili.

Imię dla chłopca wybierał dumny tata,

marząc o zwiedzaniu z synem całego świata.

Natomiast mama z maluchem pod sercem zajęła się nazwaniem córki

mając na uwadze, że taki podpis będzie prawdopodobnie zdobił laurki.

Staś dla chłopca, Julia dla dziewczyny

i odrazu wesołe były nasze miny.

W lipcowy dzień cud nasz zobaczyliśmy

i na ekran usg z emocjami spoglądaliśmy.

Lekarz nie trzymał nas długo w niepewności,

ogłosił szybko, że dziewczynka u nas zagości.

Od tej chwili wszystkim ogłosić chcieliśmy,

że w brzuchu upragnioną córkę mieliśmy.

Po imieniu się do niej zwracaliśmy

i czas na ostatnie przygotowania wykorzystywaliśmy.

Aż 8 lutego nastąpił piątek oczekiwany

i radość była wielka u taty oraz u mamy.

Jak tylko najukochańszą kruszynkę ujrzeliśmy

to mieliśmy pewność, że dobre imię wybraliśmy.

Teraz nasza decyzja przez całe życie

będzie miała w codzienności odbicie.

Julia, Julka, Juleczka

to nasza kochana córeczka.

Mamie imię to zawsze się podobało,

jednak teraz dodatkowy atut zyskało.

Rodzice mają nadzieję, że szczęśliwa przede wszystkim będzie córka ze swego imienia

i dzięki niemu z poczuciem humoru zacznie spełniać swoje wszystkie marzenia.

Jako ciekawostkę na koniec dodam, że drugie imię na chrzcie Julia również przyjęła,

Anna po uśmiechniętych babciach, mama z miłości jej dać zapragnęła.

Wiersz napisała Kasiulec, mama 8 miesięcznej Julii.

Chcesz podzielić się własną historią?

Spisz swoją opowieść i wyślij na adres redakcji.

Opublikowana historia będzie inspiracją dla rodziców poszukujących imion dla swoich maluszków:)